Kleine geschiedenis van de VARKENSMASSAGE
(1 tot en met 10)
VARKENSKNUFFELEN - Hoe het kwam
Kleine geschiedenis van de VARKENSMASSAGE (1)
Zoals dat gaat. Je noemt een keer half voor de grap het woord varkensmassage en drie dagen later zit je bij Jack Spijkerman op televisie met een big op tafel. De rest is geschiedenis.
Mijn ouders wilden geen boer en boerin worden, zoals hun ouders en grootouders. Als jong getrouwd stel emigreerden ze naar Holland. Zo heette dat in hun tijd als je van Friesland naar het westen verhuisde. Geboren en getogen als westers kind ging ik iedere zomer logeren op de boerderij van opa en oma. Het boerenleven greep me van meet af aan bij de lurven en liet niet meer los. Veertig jaar later meldde ik me aan op de landbouwschool.
Ik wilde me verdiepen in varkens, koeien kippen en schapen; de dieren die 's avonds op ieders bord liggen. Wat zou er gebeuren als je een biggetje en kalfje kocht in plaats van hamlap of kalfskroket en ze gewoon liet leven? Daar keken ze raar van op in Barneveld. Een dame met rode nagels en hoge hakken uit de P.C.Hooftstraat, wat moest die nou op een boerenschool doen? "Doe maar niet", zeiden ze. "Het is zwaar werk, het stinkt en je bent er niet op gebouwd."
Bij wijze van lakmoesproef ging ik een half jaar stallen uitmesten in Artis op mijn vrije zondagen. "Toch een echte boerenkleindochter," kreeg ik te horen bij mij tweede poging op de landbouwschool. "Je weet in ieder geval wel van volhouden." Ik werd aangenomen.
Toen was het de beurt aan mijn klanten om vreemd op de kijken. "De boerenschool? Jij? Wat moet je daar in godsnaam doen?" Ze gierden het uit. Dat was begin jaren 90. De tijd van yuppen en het grote geld. Niemand wilde dood aangetroffen worden naast een koe, laat staan naast een stinkvarken.
Ik gaf communicatietrainingen in mijn loft in de P.C. Hooftstraat. Achter het pand kraaide iedere ochtend een haan. Toen ik hem ging zoeken, kwam ik in het paradijs terecht. Een soort boerenpad, zomaar achter de duurste winkelstraat van Nederland: het Schapenburgerpad, 't best bewaarde geheim van Amsterdam. "Wat doe jij hier in die malle straat", sprak de haan. "Vooruit, trek een overall aan en ga je boerenroots onderzoeken. Ga iets aan die bio-industrie doen. Het is de hoogste tijd."
En zo was het.
Copyright Dafne Westerhof
Het Beloofde Varkensland
VARKENSKNUFFELEN - Geboortezorg Biggen
Kleine geschiedenis van de VARKENSMASSAGE (2)
In die tijd wist ik al veel meer over de bio-industrie dan de gemiddelde consument. Ik wist hoe batterijkippen er bij zaten, dat varkens hun biggen in kooien kregen, van onverdoofde ingrepen, maar tijdens de les Geboortezorg Biggen zijn me pas echt de schellen van de ogen gevallen.
Ik had me op die les verheugd. Het klinkt ook zo leuk: geboortezorg. Dan denk je toch aan al die kleine roze bigggetjes waar voor gezorgd moet worden. Maar waar zou die les uit bestaan, vroeg ik me wel van tevoren af. Wat zou een mens nog kunnen toevoegen aan de zorg van een moedervarken voor haar eigen baby's? Er gaat toch niks boven echte varkensmoederzorg? Die dag werden we (een groepje kinderboerderijbeheerders,natuurterreinbeheerders, een schaapsherder en nog zo wat van die dierentypes, en ik, als vreemde eend in de bijt, met een busje naar een industrieterrein gebracht. Zodra we uitstapten sloeg ons een ondraaglijke stank tegemoet. Ik voelde meteen nattigheid: dit gaat geen leuke dag worden.
Binnen lagen de moedervarkens in hun kooien als fietsen in een fietsenrek. In die tijd nog met een riem aangebonden. Een zeug had een open doorligplek aan haar schouder. Haar biggen vraten aan haar vlees en lieten zich het bloed goed smaken. De varkensleraar pakte een biggetje uit de toom. "Let goed op, ik doe het een keer voor, daarna moeten jullie het zelf kunnen."
Alle biggetjes kwamen krijsend bij de moeders terug zonder staartje en hoektandjes. De beertjes zouden na de lunch nog eens aan de beurt komen. Ook hun castratie zouden ze zonder narcose moeten ondergaan.
"Maar dit zijn de productiemethodes in de intensieve varkenshouderij," zei de varkensleraar toen ik weigerde aan deze 'les' mee te doen. Ik hakte nog liever mijn eigen hand af. In geen duizend jaar zou ik hier aan meedoen. Maar ik wist ook dat ik nooit meer zo dicht bij het vuur van de bio-industrie zou komen. Hoe gruwelijk ook, ik moest wel op deze school zien te blijven.
Dat mocht, mits ik beloofde niet elke les zo'n discussie op touw te zetten. "Anders kan ik geen les meer geven." Hij bedoelde mijn pleidooi om iedereen van deze verbijsterende handelingen af te houden. Bij de schaapsherder was dat gelukt. De rest ging gewoon aan de slag.
Sindsdien kan ik het woord castreren niet meer verdragen. Ik hoor de biggetjes nog steeds gillen.
Copyright Dafne Westerhof
Het Beloofde Varkensland
VARKENSKNUFFELEN - Biggetje vrijkopen
Kleine geschiedenis van de VARKENSMASSAGE (3)
Vier jaar later was het zover. Inmiddels had ik een boerendiploma op zak en was ik spekkoper. Ik had een boerderij gevonden onder de rook van Amsterdam! Een authentiek boerencomplex uit 1896; een lot uit de loterij.
30 september 1998. Vandaag was de grote dag. Ik ging een biggetje uit de varkenshouderij vrijkopen. Via via was ik aan het adres van een boer gekomen. Varkensboeren zat zou je zeggen, maar een big verkopen aan een particulier was verboden. Deze boer zou een oogje dichtknijpen.
Zelf had ik die nacht geen oog dicht gedaan. Hoe zou ik moeten kiezen? De kleinste, de knapste? Als ik een biggetje zou aanwijzen, zou de rest daar toch allemaal moeten achterblijven en dat had ik dan op mijn geweten.
Ik had me voor niks zorgen gemaakt. Het was de boer die koos. Of kiezen. Hij greep er eentje bij de achterpoot, maar die vloog ook meteen weer terug. Een beertje. En ik had om een zeugje gevraagd. Mét tandjes en mét staartje.
"Deze dan maar?" Hij hield het spartelende biggetje voor m'n neus. Snel knikte ik ja. Ik zag meteen dat het niet de knapste van het stel was, maar dat kon me niks schelen. Het alarmerende geblaf van de moeder en het gekrijs van de biggen moest zo snel mogelijk stoppen. Zodra de boer zijn been over het schot zwaaide, was de paniek uitgebroken.
Nu was het weer rustig.
Dat wil zeggen in het hok. Het biggetje in mijn biggenkist ging de hele terugweg als een razende tekeer. En dat bleef zo tot het moment dat ik de kist de boerderij in tilde.
Ineens was het stil.
Ik hoorde alleen nog het geritsel van stro. Toen ik het deurtje openzette, duurde het nog drie kwartier voor het biggetje haar kopje naar buiten stak. Buiten hoorde ze geknor. Het gedumpte minivarkentje Billie Bofkont en het wildweidevarken Vrouw Vos waren haar al voorgegaan.
Maar dit roze biggetje was mijn eerste die anders met zes maanden aan de haak gegaan zou zijn.
Sprong ze daarom van dankbaarheid in mijn armen? Welnee. Ze liep voortdurend heen en weer te darren, schoot bij het minste geringste van schrik weg, wilde niks eten, laat staan slapen en als ik niet in haar buurt bleef, zette ze het op een krijsen.
Hoe zou ik dit zenuwpeesje op haar gemak kunnen krijgen?
Copyright Dafne Westerhof
Het Beloofde Varkensland
VARKENSKNUFFELEN - De ontdekking
Kleine geschiedenis van de VARKENSMASSAGE (4)
Op een avond lag ik weer bij haar in het stro. Iedere keer als ik dacht dat ze eindelijk sliep, probeerde ik weg te sluipen. Maar daar hoefde ik maar aan te denken, of ze zette al weer een keel op.
Varkens horen alles, zelfs je gedachten.
Inmiddels at ze goed van de brintapap die ik haar voorzette. De eerste twee dagen wilde ze niks hebben. Op de derde dag stompte ze met haar roze stopcontactneusje mijn hele lichaam af naar spenen. Dat was het dus. De honger had het eindelijk gewonnen van de angst en nu wilde ze bij moeder drinken.
Dan moest ik die zeug maar zijn. Maar hoe? Wat betekent een moedervarken voor haar biggen? Ik kwam uit op een groot warm lichaam dat beschutting biedt.
Even later zat ik op handen en knieen in het stro met een schoteltje brintapap onder mijn buik geschoven. Voila. Beschutting. Het werkte.
Het biggetje schoof aan en begon te eten. Er was voldaan aan veiligheid en dat gaf blijkbaar genoeg vertrouwen want nu mocht ik haar ook voorzichtig aanraken.
Een warm lijfje, heel stevig en bedekt met zachte haartjes.
Na een paar dagen hoefde ik geen varken meer te spelen. Als ik er maar bij zat, was het ook goed. Of lag, nog beter. Ander gezelschap had ze inmiddels ook. Vijf jonge katten die ze achterna stoof zodra die zich in de melkerij lieten zien. Zachte Kees was haar favoriet. Ze porde in zijn zij en sabbelde in zijn nek.
En zo lag ik die bewuste avond in het stro een boek te lezen en aaide ondertussen gedachteloos mijn kleine Aagje (die naam was er zomaar, ze stopte werkelijk overal haar neus in).
Ineens voelde ik Aagje verslappen, en even later rekte ze zich helemaal uit. Ik legde mijn boek weg. Met mijn hand volgde ik de contouren van het stevige biggenlijfje. Ik begon bij het neusje, over het schedeltje, de schouders, rug en billen tot en met de hoefjes van de achterpootjes. Die hield ik even vast en dan begon ik weer van voren af aan.
Daarna van boven naar beneden. Net zolang tot er geen plekje van Aagje meer onaangeraakt was. Toen ik onder haar voorpootje kwam, gebeurde het weer. Ze strekte zich uit en draaide haar buik nog meer naar voren.
Wat was hier aan de hand? Zonder er op uit te zijn, had ik Aagje bevestigd. Zo heet dat in de klassieke massagetechnieken. Die had ik ooit geleerd op mensen.
Binnen een week was ze kalm. Binnen 14 dagen verslaafd.
Copyright Dafne Westerhof
Het Beloofde Varkensland
VARKENSKNUFFELEN - Aagje
Kleine geschiedenis van de VARKENSMASSAGE (5)
AAGJE
het biggetje zonder oormerk
AAGJE
het biggetje met een naam
AAGJE
het biggetje met een staart
AAGJE
het biggetje met tanden
AAGJE
het biggetje met stro
AAGJE
het biggetje met hooi
AAGJE
het biggetje met poezenvrienden
AAGJE
het biggetje met een masseur
Copyright Dafne Westerhof
Het Beloofde Varkensland
VARKENSKNUFFELEN - Vlam in de pan
Kleine geschiedenis van de VARKENSMASSAGE (6)
Vijf jaar later sloeg de vlam in de pan. Dat kwam zo:
Aagje was inmiddels uitgegroeid tot een zeer zelfverzekerde dame. Door de massages was ze goed in haar vel komen te zitten. Ik was haar al die jaren blijven masseren maar had dat nooit aan de grote klok gehangen.
In die tijd was ik bezig met een publieksgerichte varkenscampagne met Billie Bofkont in de hoofdrol. Heel Nederland moest zich gaan afvragen wie toch die Billie B. was in zijn spraakmakende BozeBeestenBus.
Het was Billie B., die Aagjes vorige leven uit de bio-industrie op een meeslepende manier vorm zou geven. Niet ik. En dat moest vooral zo blijven. Zoiets als Loesje, die politieke posterpartij. Wie was die Loesje eigenlijk? Wie was Billie B.? Wie of wat zat daar achter? Zelf moest ik dus vooral buiten beeld zien te blijven.
Maar de Mond en Klauwzeer gooide in 2001 roet in het eten, en niet zo'n beetje ook. Uit protest tegen de massale 'ruimingen' organiseerden we een MKZ-mars door Amsterdam: hoogste tijd voor een nieuwe landbouw! Duizenden mensen liepen mee. Ook boeren. Ineens kon ik niet meer onder de media uit.
Of wel, maar dan liet ik een enorme kans lopen want ik werd gevraagd als juryvoorzitter voor het TV-programa Het Lagerhuis (Paul Witteman). Het debat zou die hele uitzending over de MKZ en bio-industrie gaan. Dilemma. Wat moest ik doen?
Ik koos voor het Lagerhuis en meer dan een miljoen mensen hoorden dat op mijn opa's boerderij ook wel eens MKZ voorkwam. Dan hing hij een briefje aan het hek, verzorgde zijn zieke beesten en veertien dagen later mocht iedereen het erf weer op. Beesten beter en besmettingsgevaar voorbij. Hoezo 'ruimingen'?
En toen was het hek van de dam.
Wat? Had ik zelf ook twee koeien en drie varkens? Zo'n stadse dame? En die liet ik zomaar leven? En had ik ook die Scharreltram gemaakt, lijn 5, die van Amsterdam naar Amstelveen reed? En hadden mijn ouders in hun verkeringstijd ook wel eens 'mond en klauwzeer' gehad en werd dat toen de Kissing Disease genoemd? Vertel! Vertel!
En zo kwam het dat ik in één klap mijn campagnestrategie omgooide. Billie B. kreeg een woordvoerder. Er kwamen journalisten langs. En toen het woord varkensmassage viel, sloeg op 7 juni 2003 de vlam in de pan. Nederland had er een nieuw fenomeen bij: Varkensmassage!
Copyright Dafne Westerhof
Het Beloofde Varkensland
VARKENSKNUFFELEN - In de media
Kleine geschiedenis van de VARKENSMASSAGE (7)
De aanloop naar Jack Spijkerman was een piepklein berichtje in de Metro. Op zeer geïrriteerde toon werd ik door de dienstdoende verslaggever ondervraagd over mijn aangekondigde cursus Communicatie met het Varken.
Communicatie met het varken? Wat viel er te communiceren met varkens? Moest hij soms leren knorren? Vooral het onderdeel varkensmassage viel slecht. Of ik die onzin niet beter in de bio-industriestallen kon aanbieden. Daar hadden die beesten er misschien nog wat aan, als ik dan toch met zoiets belachelijks aan de gang wilde.
Op ruzieachtige toon knalden we ons door het telefonische interviewtje heen. Ik stond op scherp, daar zorgde die verslaggever wel voor. 'Verpest', zei ik tegen Dennis die het gehakketak op de achtergrond met grote ogen had gevolgd. 'Dit wordt helemaal niks.'
Het werd álles. Scherp, geestig, informatief. Aagje, Vrouw Vos, Billie Bofkont, Mannetje Bromsnor, Miss Universe, Stalker en Lady Lolita, ze werden een hit.
Ineens hing iedereen aan de lijn.
Alle kranten, tijdschriften, radio, tv. Van het Achterhoekse sufferdje tot de VPRO. Roodgloeiende telefoon, een komen en gaan van journalisten en persfotografen.
'Dafne praat met varkens,' kopte de Telegraaf. 'Nieuwe cursus voor onze speklapjes.'
Kopspijkers was niet de enige die belde. Ze wilden me dolgraag in de uitzending, maar dan wel exclusief. En met Aagje. Exclusiviteit kon ik ze geven. Aagje niet.
Pas toen ik ze verzekerde dat Aagje geheid de hele studio zou afbreken, gaven ze het op. Miss Universe dan? Die was nog lekker klein. Misschien kon ze bij Jack op tafel?
'Dat zal ik haar vragen', zei ik. 'Ze is nogal kribbig, want er is net een nieuwe Miss Universe gekozen in Panama. 'Echt?' lachte het meisje van de redactie. 'Is ze daar echt kribbig over?' Ze GELOOFDE het.
Op de dag van de opname arriveerde ik in de studio zonder Miss Universe. De AID zat op m'n hielen vanwege mijn weigering tot oormerken. En Miss Universe zonder oormerk op tv, dat was de kat op het spek binden.
De regisseur was woedend. Terwijl ik bij de schmink zat, belde hij als een razende kinderboerderijen af voor een varken. Ik dacht vliegensvlug na. Een vreemd varken, hartstikke bang natuurlijk. Gedoemd tot mislukken. Ik belde Dennis. 'NU een oormerk-oorbel maken en als de sodemieter met Miss Universe naar Kopspijkers komen!' De varkensmassage sloeg in als een bom. Wanneer is de eerste cursus?' vroeg Jack. 16 juni? Nou, die zit wel vol.'
Copyright Dafne Westerhof
Het Beloofde Varkensland
VARKENSKNUFFELEN - Communicatie met het Varken
Kleine geschiedenis van de VARKENSMASSAGE (8)
Vol? Wat heet. Communicatie met het Varken was overboekt. 's Ochtends vroeg stonden de eerste cameraploegen al op de stoep. De hele dag door dook Het Beloofde Varkensland op in de media. In van te voren opgenomen radioreportages werd ik tijdens de afkondiging al weer aangekondigd, live in een volgend item.
Een deelneemster was vroeg uit haar bed gebeld. Hoe ze had geslapen voor de grote dag. En of ze haar the morning after ook weer mochten interviewen hoe het geweest was. Gekker moest het niet worden.
De Wereldomroep had de primeur tijdens die eerste cursusavond. Zwoel zomerweer. De crew met omvangrijke apparatuur, de cursisten, als haringen in een ton stonden we in de Varkensmassagesalon te wachten op de sterren van de avond. Daar zou het wonder van de varkensmassage zich aan ons openbaren. Dames en heren, een G-Spot bij varkens! had Edwin Evers op Radio 538 geroepen toen ik hem over de geheime plek bij varkens vertelde. 'En als je ze daar aanraakt, dan vallen ze om, die varkens!' Zijn sidekicks kwamen niet meer bij.
Het Varkensmassagesalonnetje was in die tijd nog een bescheiden houten huisje. Oerknus dat wel, maar nu hingen en lagen er overal lampen, snoeren en kabels en de regisseur moest en zou de opkomst van Aagje en Vrouw Vos vanuit een speciaal camerastandpunt opnemen. Mooi hoor die belichting, maar zouden Aagje en Vrouw Vos zich daar wel in kunnen vinden?
Toen was het eindelijk zover. Ik opende het achterdeurtje... Aagje en Vrouw Vos banjerden naar binnen. De crew deinsde achteruit. Godsklere wat een grote beesten.
Ik raakte Aagje aan op haar V-spot, Edwin Evers!, we hielden onze adem in en boem, daar ging ze.
Na de uitleg een demonstratie. Even later lagen de cursisten in S-bochten tussen Aagje en Vrouw Vos gevleid. De Wereldomroep kon aan de slag.
Varkensmassage ging de wereld over. Dat leverde een stroom van internationale cameraploegen op. De verste kwam uit Japan.
Giel Beelen verscheen ten tonele. Na hem half Bekend Nederland. Allemaal op eigen verzoek. Varkensmassage was hot.
En dat is het - anno 2016 - nog steeds. Inmiddels een omvangrijke Familie Bofkont, een veel grotere Varkensmassagesalon, een tweede locatie op de Zuidas, duizenden mensen op de workshops en nog steeds hot.
Als dat geen duurzame dierenliefde is?
Copyright Dafne Westerhof
Het Beloofde Varkensland
VARKENSKNUFFELEN - Dafne in Het Beloofde Varkensland
Kleine geschiedenis van de VARKENSMASSAGE (9)
16 juni 2016. Vandaag is het precies 13 jaar geleden van de állereerste keer van die állereerste cursus Communicatie met het Varken. Dat was toen nog een hele cursus in de avonden. Inclusief werkmap. Hartstikke leuk, maar onhandig, zo bleek.
Niet iedereen kon alle avonden en dan moest er ingehaald worden en zo. Een van die cursisten was een verslaggever van het Noord-Hollands Dagblad. Hij schreef er meteen een serie over in de krant
'Dafne in het Beloofde Varkensland'
http://2003.bfknt.nl/20030624-nhd-dafne-in-het-beloofde-varkensland.jpg,
gevolgd door de columns 'Zwijnenstal', 'Beetje Berig', 'Biggenwals' en 'Varkensleer'
http://2003.bfknt.nl/20030624-nhd-columns.jpg.
Van zijn hand volgde ook nog 'Miss Piggy en het Varkensgeluk'
http://2004.bfknt.nl/20040502-nhd-miss-piggy-en-het-varkensgeluk.jpg.
Hij had jaren op zo'n cursus gehoopt, vertelde hij. Hijzelf was van het eten. Een echte Bourgondiër en zijn droom was om ooit iets te beginnen in Frankrijk. Dan wilde hij ook een varken, dat zou hij Jean Claude gaan noemen. Maar wat wist hij van varkens? Niks. Daarom kwam deze cursus als geroepen.
Het was de bedoeling dat zijn Jean Claude dan wel op termijn in de pan zou belanden. Maar naarmate de verslaggever vaker op Het Beloofde Varkensland kwam, hoe meer ik betwijfelde of hij dat plan ook daadwerkelijk zou kunnen uitvoeren. Op de laatste avond nam hij zelfs zijn accordeon mee om voor Aagje & Vrouw Vos te spelen.
Daar denk ik met heimwee aan terug. Zaten we daar maar z'n allen op een zwoele zomeravond in dat kleine varkensmassagesalonnetje te luisteren naar zijn mooie melancholieke deuntjes. Ach Aagje, ach Vrouw Vos! Jullie zijn er niet meer, maar er gaat geen dag voorbij zonder jullie op mijn netvlies.
Door die serie in de krant kwam er geen eind meer aan de belangstelling voor Het Beloofde Varkensland. De aangekondigde open dag stroomde vol. De inschrijfformulieren voor de volgende cursus konden niet aangesleept worden. En zo kwamen de uiteindelijke workshops op zondag tot stand. Aanstaande zondag alweer de 568-ste! Vijf-honderd-en-acht-en-zestig workshops. Joop van den Ende zou een moord doen voor zo'n langlopende produktie :-)
Toch is het op geen enkele manier routine geworden. Iedere keer opnieuw haal ik adem, kijk naar de groep mensen en dan volgt vanzelf hoe ik van wal steek. Dat is mijn theaterachtergrond. Je begint vanaf 0 en bouwt samen met je publiek iets op. Daar hebben de mensen recht op. Je wilt ze de dag van hun leven geven.
Arme Dennis :-) Hij zit achter de knoppen en volgt mijn verhaal met beelden uit een duizelingwekkend groot foto-archief. "Kun je verdomme niet iedere keer hetzelfde verhaal vertellen? Dan heb ik de beelden van te voren al klaar staan."
Nee. Zo werkt het niet. Als ik ergens geleerd heb dat de mooiste dingen ontstaan dankzij het hier en nu dan is dat wel tussen de varkens. Varkens hebben het hier & nu uitgevonden. En zo blijft iedere workshop uniek. Met dezelfde ingrediënten, maar volgorde, rangschikking, lengte en welke verhalen, dat wordt bepaald door mijn tegenspelers: publiek & de bofkonten. Vlak vooral die laatsten niet uit: een kraaiend haantje of een brullend varken hebben ministens zoveel inbreng in de workshops als ik.
En Arie Bombarie. He called the shots en niemand anders. Ach, Arie.
Dennis snapt het en levert iedere week weer een prestatie van formaat. Never change a winning team :-)
En Jurriaan Geldermans, de verslaggever van Het Noord-Hollands Dagblad? He did it! Woont al jaren als God in Frankrijk en drijft samen met vrouw Elly een aantal gîtes (http://www.maisonbellevue.com) en kookt de sterren van de hemel. Waar? In Bourgondië natuurlijk :-) De laatste keer dat we mailcontact hadden, was hij daar voor het eerst mee geweest naar de huisslacht van een varken.
Copyright Dafne Westerhof
Het Beloofde Varkensland
VARKENSKNUFFELEN - Intermezzo met Granny
Kleine geschiedenis van de VARKENSMASSAGE (9,5)
Dit zou nummer 10 moeten zijn. De laatste aflevering van de kleine geschiedenis van de VARKENSMASSAGE. Over Varkensknuffelen versus Varkensmassage. Maar ik loop er al twee dagen tegen aan te hikken. Iets weerhoudt mij dat op te schrijven. Waarom weet ik (nog) niet, maar vandaag wordt het in ieder geval dus niet.
Daarom een extra aflevering, die noem ik dan maar nummer 9,5 :-)
Deze gaat over Granny. Granny heeft zich ein-de-lijk overgegeven. Ze heeft haar vorige leven achter zich gelaten.
La Mama.
De Moeder van Sjonnie.
Betsy.
Muk.
Granny.
De uitgewerkte fokzeugen die naar Het Beloofde Varkensland mochten voor een welverdiend pensioentje, reageerden allemaal verschillend op hun nieuwe leven.
La Mama bleef nog máánden op haar zij liggen alsof ze nog steeds haar biggetjes lag te zogen, de Moeder van Sjonnie dook onmiddellijk de modder in en Betsy begon zich meteen te schuren alsof haar leven er van af hing. Muk kreeg last van winter-oren. En Granny? Granny was er wel, maar ze was er ook niet.
Granny & Muk waren de eerste weken stille poppen. Ze aten, dronken, lagen in het stro, maar verder bleven ze volstrekt neutraal. Buiten de berigheid om (dan transformeerden de pensionado's van zombies tot razende roelanden) maakten ze geen enkel contact. Op aanrakingen reageerden ze niet. Na een hele poos maakten ze een geluidje als je langs hun huisje liep. Op een gegeven moment ging dat over in bewust begroeten. De dames ontdooiden. Alsof ze langzaam ontwaakten uit een lange winterslaap.
Muk was de eerste die doorkreeg dat een welgemeende ontspanningsmassage haar in de zevende hemel kon brengen. Maar Granny taalde er niet naar.
Tot een paar weken geleden.
Tijdens de workshop lag Muk te genieten van de aanrakingen. Granny lag achter haar.Tot ik ineens een minieme verandering in haar gezichtsuitdrukking zag. Zag ik dat goed?
Ja dat zag ik goed. Nauwelijks merkbaar, maar toch. Gaf Granny voorzichtig te kennen dat zij het toch ook wel eens wilde proberen? Ik seinde naar Dennis en wees haar richting uit. Even later was haar eerste kennismaking met de varkensmassage een feit.
Tien jaar in de kraamkooi gelegen. Het langst van welke fokzeug in Nederland dan ook (en wie weet hoever daarbuiten).
Logisch dat je je dan in jezelf terugtrekt uit zelfbescherming. Zoals het kind dat een fantasiewereld creëert om te ontsnappen aan zijn omgeving. De enige plek waar geen ander bij kan komen.
Op Het Beloofde Varkensland is dat afsluiten van de buitenwereld niet nodig meer. Integendeel. Maar het duurde even voor Granny dat door kreeg en het los durfde te laten. Exact 5 maanden om precies te zijn. Maar nu is ze er dan toch. Wat een geluk.Wat een varkensgeluk :-)
Copyright Dafne Westerhof
Het Beloofde Varkensland
VARKENSKNUFFELEN - Een heel leger Varkensmasseurs
Kleine geschiedenis van de VARKENSMASSAGE (10)
"Waarom ga je die beesten in de bio-industrie niet masseren?" Ik hoor het de verslaggever van Metro Nieuws nog schamperen. De man had een punt. Maar wat hij niet weten kon, is dat de varkens in de bio-industrie helemaal niet gediend zijn van aanrakingen. De fokzeugen schrokken zich een hoedje als ik ze voorzichtig even achter hun oren kriebelde of mijn hand op hun rug wilde leggen. Aan hun lijf geen polonaise. Gelijk hadden ze.
En toch. Als ik de tijd er voor krijgen kon, zou het me lukken hun vertrouwen te winnen. Ik ben er van overtuigd dat massages juist fokzeugen in de varkenshouderij goed zouden doen. Maar hoe organiseer je zoiets in de praktijk? De boeren zagen me destijds aankomen. Die zaten niet te wachten op onrust in de stal. En waar moet je beginnen met zoveel varkens?
Toch achtervolgt dat idee me al jaren. Iedere keer steekt het de kop weer op.
Met Hans Dorresteijn, die zich op Het Beloofde Varkensland tot een ware varkensmasseur ontpopte, maakte ik 9 jaar geleden al wilde plannen om varkensmassage in de bio-industrie van de grond te krijgen. Een mens moet blijven dromen, nietwaar.
De praktische uitvoering heb ik al helemaal uitgedacht. Nu een boer zien te vinden die me carte blanche geeft. Dat zal vermoedelijk wel gaan lukken. Nu wel. Toen niet. Maar inmiddels is men wel een beetje gewend geraakt aan 'de malle fratsen van die stadse dame'. Zo werd er destijds in de agrarische pers over mij geschreven. Wat de boer niet kende, vrat hij niet.
Maar zo gek bleek die varkensmassage toch niet te zijn. Ik heb ook al boeren op bezoek gehad die problemen hadden met gestresste zeugen. Of ze niet even een lesje in de varkensmassage konden krijgen. Het liefst zou ik iedere varkensboer zo'n sessie geven. "Daar hebben we geen tijd voor madameke", riepen de boeren in België toen ik was uitgenodigd voor een lezing op hun landbouwbeurs. Dat snap ik. Maar daarom moet ík juist langskomen. Met een heel leger varkensmasseurs.
En dáár zit em nu de moeilijkheid. Dat leger heb ik nog steeds niet. Want de meeste mensen willen wel varkens knuffelen, maar geen varkens masseren. Tussen knuffelen en masseren zit een wereld van verschil. Knuffelen is oppervlakkig. Een dingetje. Hip om gedaan te hebben. En afstrepen maar weer van je bucketlist.
Varkens masseren gaat over iets anders. Naast de technieken, die je onder de knie moet zien te krijgen, is dat een mentale instelling. Onbaatzuchtig willen geven aan het varken. En als je daar toe bereid bent en je de overgave van het varken echt kunt beantwoorden (daar kunnen jaren overheen gaan), komt de volgende stap. Wat kun je de varkens in de bio-industrie bieden?
Je kunt wel roepen dat het allemaal niet deugt en dat alles anders moet, maar feit is dat de varkens-industrie zich wereldwijd verspreidt. Wat kun je dan zelf doen? Wat kun je voor die hardwerkende moedervarkens betekenen in hun bestaan tussen de stangen? Daar gaat het om.
Wie weet krijg ik dat leger ooit nog voor elkaar. Ik geef niet op. De eerste Masterclass Varkensmassage is achter de rug. Weg met de flauwekul, serieus aan het werk. Aan het eind van de dag heb ik de deelnemers mijn droom uit de doeken gedaan. En ze uitgenodigd hun skills te blijven oefenen op Betsy & Co in het Bofkontbos.
En kun je eenmaal varkens masseren, dan is de volgende stap: hup de varkens-industrie er mee in. Dat wordt slikken. Want daar is het niet zoals op Het Beloofde Varkensland of in het Bofkontbos. Ben je bereid daar ter plekke doorheen te willen kijken? Je af te sluiten van alles, behalve van wat je de varkens wil komen brengen? De tranen laat je maar toe als je weer thuis bent. Niet daar. Want daar moet je er voor de varkens zijn.
Bijna 20 jaar geleden ben ik er mee begonnen. De kleine Aagje kalmeren. Sindsdien ben ik me steeds verder gaan bekwamen in het masseren van varkens. Honderden workshops gegeven. Nu wil ik nog mensen trainen tot dappere soldaten van het varkensmassage-leger.
Dit was de eindaflevering van de Kleine geschiedenis van de varkensmassage. Dank voor het lezen. Maar het eind van de varkensmassage is nog lang niet in zicht. Integendeel. Dit was pas het begin :-)
Wordt Ongetwijfeld Vervolgd.
Copyright Dafne Westerhof
Het Beloofde Varkensland
PS
Interesse in het leger van varkensmasseurs?
Laat me dat dan even weten: mail@hetbeloofdevarkensland.nl
varkensmassage & stierknuffelen
Al duizenden mensen hebben de Familie Bofkont Workshop gevolgd :-)
Lees hier de reportage Familie Bofkont Workshop in Roots magazine.
;){kind=link}
De Familie Bofkont Workshop is elke zondag, het hele jaar door.
Programma aanvragen? mail@familiebofkont.nl
Voor data klik hier - Voor foto's klik hier
Besloten groep: Verjaardag - Vrijgezel - Teambuilding - Bedrijfsuitje - etc.
maandag t/m zaterdag - mail@familiebofkont.nl
W O R K S H O P S
Biggenmassage - Varkensmassage - Koeiengeluk
voor individu - groep - bedrijf
Voor data, foto's, info en aanmelden klik hier
Biggenmassage - Varkensmassage - Koeiengeluk
voor individu - groep - bedrijf
Voor data, foto's, info en aanmelden klik hier
VARKENSMASSAGE voor Aagje -
Vrouw Vos
Billie Bofkont - Mannetje Bromsnor - Miss Piggy
Lady Lolita - Stalker en Miss Universe en Maximiliaan.
Billie Bofkont - Mannetje Bromsnor - Miss Piggy
Lady Lolita - Stalker en Miss Universe en Maximiliaan.
Toen ik AAGJE als 3 weken oud biggetje uit de bio-industrie vrijkocht was het een
neurotisch, zenuwachtig beestje. Je kon gewoon het bio-industrie-lot van miljoenen van haar familieleden aan haar merken. Ze krijste veel, zomaar op niks af en s'avonds als ik even bij haar in het stro lag gilde ze de hele boel bij mekaar als ik heel voorzichtig mijn hielen probeerde te lichten. Iets heel anders dus dan hangbuikzwijn BILLIE BOFKONT, die wel argwanend is voor vreemden, maar verder de rust zelve. Wat te doen? Hoe kon ik Aagje meer op haar gemak krijgen?Geheim Varkensplekje
Ik bedacht me dat ik cursussen klassieke massage had gevolgd voor mensen. En hoe rustig en ontspannen die massages altijd werkten. Bovendien heeft dat op jezelf ook een goed, kalmerend effect. Aan de slag dus met die kleine onruststoker. Ik begon de varkensmassage-sessies en gebruikte dezelfde technieken als bij de mensen. Vooral de lange strijkbewegingen en de vibraties deden haar kleine biggenlijfje goed. Aagje knapte zienderogen op. Al gauw ben ik toen ook BILLIE BOFKONT en VROUW VOS op deze manier gan verwennen. Even kriebelen op hun geheime varkensplekje, achter de voorpoten, en hup daar vallen ze al slap neer, klaar voor de grote verwen-sessie.Schaamteloos Genieten
AAGJE is inmiddels een kolossale zeug van 7 jaar en ik masseer haar nog steeds. Als ze helemaal ontspannen is kan ik helemaal op haar grote lijf gaan liggen, dat vindt ze heerlijk. En ik ook! MANNETJE BROMSNOR is sinds oktober ook van de partij. Hij laat zich al deze heerlijkheden eveneens goed bekomen. Het bijzondere van deze varkensmassage is het intens fysieke contact dat je dan met je varkens hebt. Daardoor leer je ze steeds beter kennen. Iedere keer sta ik weer versteld hoe fijngevoelig en besnaard deze dieren toch zijn. En hoe verschillend deze unieke persoonlijkheden zijn. En hoe schaamteloos ze zich kunnen overgeven. Varkens kunnen genieten als geen ander. Wat een geluk om temidden van deze beesten te kunnen leven.
Varkensmassage op het Beloofde Varkensland
pagina 1 en pagina 2
Commotie rond het Varken.
Maandag 16 juni was het zover.
Toen ging de eerste cursus Communicatie met het Varken van start. Dat was meteen de wereldprimeur want de Wereldomroep TV was erbij en maakte een reportage.
Billie Bofkont, Mannetje Bromsnor, Vrouw Vos, Aagje, Lady Lolita, Stalker en Miss Universe en Maximiliaan introduceren hiermee wereldwijd het fenomeen Varkensmassage en worden dus wereldberoemd. Ze zijn er opgewonden van en kijken er naar uit.
Een van de cursisten is een studente culturele antropologie aan de Vrije Universiteit in Amsterdam. Zij gaat daar afstuderen op de relatie mens - dier. Maandagochtend 16 juni om 10.15 uur werd zij live geinterviewd door NCRV Plein Publiek - Radio 747 AM - waarin haar gevraagd werd waarom zij meedoet met de cursus Communicatie met het Varken en wat ze er hoopt te leren. De volgende dag - dinsdag 17 juni - werd zij weer gebeld om te vertellen hoe het was.
Verder werden er op de eerste cursusdag nog een paar radioreportages gemaakt. Jurriaan Geldermans, een verslaggever van de Noord Hollandse Courant heeft zich ook opgegeven. Hij verheugt zich erg op de cursus omdat hij volgend jaar naar Frankrijk verhuist en daar ook een eigen varkentje wil. Jean Claude gaat die heten, dat weet hij nu al. Hij maakt een verslag van de cursus voor de krant en gaat er verder ook nog een serie artikelen over schrijven voor heel Noord-Holland: Zwijnenstal - 'Beetje Berig' - Biggendans - Varkensleer
De varkens hebben over publiciteit dus niks te klagen.
Misschien was Commotie rond het Varken nog wel een betere naam geweest voor de cursus.
GIRO 469 (IBAN NL02INGB0000000469) t.n.v. FAMILIE BOFKONT (ANBI, dus giften zijn aftrekbaar)